U Srbiji je u 2017. godini odnos penzionera i osiguranika koji plaća penzijsko osiguranje iznosio 1:1,2 a starenje stanovništva će doprineti da se još više smanji broj osiguranika na jednog penzionera, navodi se u novom članku MONS-a (Monitoring socijalne situacije u Srbiji). U 2017. je u Srbiji pokrivenost PIO fonda iznosila 69%, a preostalih 31% penzija je država dotirala iz drugih poreskih prihoda. Smanjenje broja osiguranika na jednog penzionera bi zahtevalo da država još više dotira penzioni sistem što nije poželjno i što može da dovede do smanjenja prosečne penzije (ako drugi faktori kao što su produktivnost, stopa zaposlenosti, itd. ostanu nepromenjeni). Koliko ozbiljan ovaj problem može da bude ilustruje istraživanje u zemljama Organizacije za ekonomsku saradnju i razvoj (OECD), koje pokazuje da bi u slučaju članica OECD-a bilo potrebno podići starosnu granicu za penziju za čak 8,3 godinе do 2050. kako bi stopa zavisnosti starog stanovništva a samim tim i kvalitet života penzionera ostali nepromenjeni. Smanjenje broja stanovnika radnog uzrasta u odnosu na zavisnu populaciju bi moglo da ugrozi osim sigurnosti penzijskog sistema i kvalitet drugih usluga koje država pruža, kao što su državno obrazovanje i javno zdravlje. Lošiji kvalitet ovih usluga doveo bi do povećanja nejednakosti jer bi gurnuo boljestojeće građane u privatni sektor i napravio dodatno raslojavanje društva na bogate i siromašne.
Ceo tekst o demografskim trendovima u Srbiji i EU, i o tome na koje sve segmente života utiču, možete pročitati na platformi MONS – Monitoring socijalne situacije u Srbiji
http://mons.rs/demografske-promene-u-eu-i-srbiji-ocekivani-trendovi-i-njihove-posledice
